به گزارش شبکه خبری سازمان آب و برق خوزستان، در این نشست، سیدمنصور ناصری خوانش داستان را نه به عنوان فرایندی منفعلانه، بلکه به مثابه کنشی تفسیری و دیالوگمحور موردبررسی قرار داد.
این نویسنده با اشاره به رویکرد هرمنوتیکی، تأکید کرد که معنا در متن ثابت نیست، بلکه در مواجهه میان متن، خواننده و افق تاریخی و زبانی او پدیدار میشود.
به گفته وی، فهم داستان نیازمند آگاهی از پیشفرضها و اجازه دادن به متن برای به چالش کشیدن آنهاست.
یکی از محورهای اصلی این جلسه، نقد “توهم معنای شفاف” بود؛ این تصور که متن حاوی معنایی آماده است و خواننده صرفاً باید آن را کشف کند، از دیدگاه هرمنوتیک، هر خوانش، رخدادی است که معنای تازهای را پدید میآورد و داستان را به مثابه ابزاری برای بازآرایی واقعیت، نه بازنمایی صرف آن، معرفی میکند. همچنین در ادامه، مفهوم “دایره هرمنوتیکی” در فهم روایت مورد بحث قرار گرفت؛ اینکه جزء در پرتو کل و کل از طریق اجزا معنا مییابد و این حرکت رفت و برگشتی، شرط ضروری فرایند تفسیر است.
ناصری بر اهمیت حفظ فاصله تفسیری و پرهیز از تقلیل متن به تجربه شخصی خواننده تأکید کرد و خوانش دقیق را مستلزم آمادگی برای دگرگونی و پذیرش “دیگری” در متن دانست. بازخوانی نیز به عنوان کنشی فلسفی و نه تکرار ساده، مورد توجه قرار گرفت؛ هر بار بازگشت به متن از افقی جدید صورت میگیرد و معنا را پایدار و تاریخی نشان میدهد.
در پایان، این طراح و کارگردان تئاتر نتیجه گرفت که خواندن داستان در نگاه هرمنوتیکی، شیوهای از بودن در جهان است که مستلزم فروتنی، دقت و جسارت تفسیری است.
